یک شنبه 7 دی 1393 ، 26 روز پس از عمل کاشت مو

بذارین اینطور شروع کنم که تنها نکته ای که تمامی دکترها و تمامی بیمارها و اصولا تمامی افراد حقیقی و حقوقی مرتبط با کاشت مو روش توافق نظر دارن اینه که موهای کاشت شده 10 تا 30 روز بعد از عمل می ریزه و اگه همه چیز خوب پیش رفته باشه دوباره در میاد. خب احتمالا شما هم این نکته رو شنیدین. امااااااااا .... اما شنیدن کی بود مانند ریختن ن ن ن ن ن

بله. همونطور که انتظارش رو داشتم و تلاشم این بود که خودم رو از نظر روحی و روانی آماده کنم گویا این دوره برای من هم شروع شده و موهای عزیزی که توی سه هفته ی قبل اینهمه ه ه  از دیدنشون انرژی می گرفتم دارن یکی یکی میریزن(البته یکی یکی نه ده تا ده تا). می تونم بگم هر وقت که به سرم دست می زنم چندتاشون حتما به دستم میچسبن.

خلاصه این فرایند داره با سرعت چشمگیری زیاد میشه و پیش بینی خودم اینه که طی 10 روز آینده هیچ موی کاشته شده ای رو سرم باقی نمونده باشه. البته همش به خودم می گم که حتما دوباره در میاد. هفته ی پیش هم که رفته بودم کلینیک، خود دکتر نیلفروش زاده شخصا من رو دید و بهم گفت : نترس، موهاتو محکم بشور که بریزه. این به این معنی هست که ریخته شدن این موهای کاشته شده به عنوان بخشی از پروسه کاشت مو رسمیت داره. ولی چه میشه کرد. خودتونو جای من بذارین واقعا استرس بالایی به آدم وارد میشه.

خب بذارین از وضعیت پشت سرم هم بگم. جاهای پانچ FIT دیگه تقریبا غیر قابل مشاهده هست و کاملا محو شده. اما خط بخیه هنوز معلومه. مخصوصا بالای شقیقه هام. به همین دلیل هنوز سر کار کلاه میذارم. البته اکثر وقتا که کسی پشت سرم نباشه کلاهمو در میارم. بنابر این تقریبا تمام همکارام حداقل یک بار من رو بدون کلاه دیدن و به همه هم گفتم که همینجوری موهام رو کوتاه کردم. زیاد برام دیگه مهم نیست که چه کسی چه فکری کنه. تقریبا اصلا مهم نیست و این فوق العاده حس خوبیه که توی 6 سال گذشته ازش محروم بودم. قبل از کاشت مو، وضعیتم توی سر کار خیلی نگرانم می کرد. ولی الان فوق العاده راحتم با این قضیه و این یکی از فرق های اساسی کاشت مو و کلاه گیس هست که از لحاظ روانی تو دیگه همش استرس نداری که چه کسی چه فکری می کنه.

الان دیگه تقریبا هیج جای سرم احساس بی حسی ندارم و به جز اینکه سر کار کلاه میذارم(اونم فعلا فقط به خاطر خط بخیه پشت سر) زندگی کاملا به روال عادی برگشته.

طبق فرموده ی خانوم بهرامی ماینوکسیدیل و فیناستراید فقط مصرف می کنم و دو بار استحمام. به این صورت که صبح که پا میشم اول میرم سرم رو میشورم. بعدش که خشک شد ماینوکسیدیل میزنم و با دست روی سر پخشش می کنم(خانوم بهرامی گفته بود 20 قطره ، ولی اصولا من حوصله شمردن ندارم و فکر کنم هر دفعه یه کم بیشتر می زنم.) بعدش میرم سر کار تا غروب. غروب که اومدم خونه دوباره میرم و سرم رو میشورم. بعدش، شب قبل از خواب دوباره ماینوکسیدیل میزنم و 2 تا قرص فیناستراید می خورم.

قرار بعدی، ویزیت 1 ماه هست. یعنی باید 11 دی برم ویزیت. امیدوارم تا اون موقع اصلا مویی رو سرم مونده باشه که دکتر بخواد ویزیتش کنه.

اما حسن ختام این پست دو تا نکته ی جالب که توی این مدت اتفاق افتاد:

اول اینکه کسایی که اولین پست این وبلاگ رو خوندن می دونن که من تحت تاثیر دو نفر به اسم سعید و سهیل عمل کاشت مو رو انجام دادم(که واقعااااااااا ازشون ممنونم واقعاااااا) و بعد تصمیم گرفتم که خاطراتمو توی این وبلاگ بنویسم چرا که این دو نفر خودشون این عمل رو انجام داده بودن(سعید پیش دکتر نیلفروش زاده وسهیل پیش دکتر وفایی) و با بازگو کردن خاطراتشون اعتماد من رو به عمل کاشت مو جلب کردن و انگیزه ی این کار رو در من به وجود اوردن. خب اتفاق خوب این بود که الان هر دوی این دوستان این وبلاگ رو میشناسن و بهش سر زدن و با نظر دادن توی این وبلاگ بسیار بسیار بسیار من رو خوشحال کردن. تنها آرزوم در این لحظه اینه که عمل من هم مثل اونا خوب بشه و من هم یه روزی یه جایی بشم انگیزه برای یه نفر دیگه که بتونه این مشکلش رو برای همیشه حل کنه.

خبر دوم اینکه همیشه وقتی از سیستم ترمیم مو(کلاه گیس) استفاده میکردم یکی از آرزوهام این بود که بدونم کیا می دونن که این موهای خودم نیست. چون معمولا اگر هم کسی می فهمید به روم نمیوورد. الان هر کس من رو می بینه می گه که موهاتو چرا کوتاه کردی؟؟؟؟ اما دو نفر که من رو دیدن گفتن مو کاشتی؟؟؟؟؟ خب خیلی جالبه برام. از سوالی که ازم می پرسن دقیقا می فهمم که فهمیده بودن من قبلا موهای خودم بوده یا نه. اونایی که می گن موهاتو کوتاه کردی خبر نداشتن که بابا من قبلا به اون صورت مویی نداشتم که الان کوتاهشون کرده باشم. ولی اونایی که می پرسن مو کاشتی یعنی قبلا فهمیده بودن من از سیستم ترمیم مو استفاده می کردم. حالا نکته ی جالب تر اینه که هر دوی این دوستام که ازم پرسیدن مو کاشتی خودشون خیلی کم مو هستن. نشون میده که آدمای کم مو بیشتر روی موی افراد دیگه دقیق میشن و به اصطلاح مو رو از ماست میکشن بیرون!

خب. ممنون که حوصله کردین و خوندین. از هر چه بگذریم سخت عکس خوش تر است: